Tα αγγειακά εγκεφαλικό επεισόδια αποτελούν τη δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτου παγκοσμίως μετά από τη στεφανιαία νόσο, αντιπροσωπεύοντας το 10% των συνολικών θανάτων και παραμένουν η πρώτη αιτία αναπηρίας παγκοσμίως. Υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη συμβαίνουν κάθε χρόνο περισσότερα από 1.6 εκατομμύρια αγγειακά εγκεφαλικά με το 85% των οποίων να είναι ισχαιμικής αιτιολογίας και το υπόλοιπο (15%) είναι αιμορραγικά.
Η διερεύνηση των αιτιών που προκαλεί ένα ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο δεν είναι πάντα εύκολη και απαιτεί την συνεργασία πολλών ειδικοτήτων και κυρίως των Νευρολόγων και των Καρδιολόγων. Το 15-25% των ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων οφείλονται σε αθηροθρομβωτικά έμφρακτα εξ αιτίας παθήσεων των καρωτίδων και των ενδοεγκεφαλικών αγγείων ενώ το 20-30% οφείλονται σε θρόμβο που μετανάστευσε στον εγκέφαλο από τις καρδιακές κοιλότητες όπως πχ συμβαίνει σε κολπική μαρμαρυγή ή σε περίπτωση εκβλαστήσεων σε μία ενδοκαρδίτιδα ή μετά από ένα μεγάλο έμφραγμα με επικαθήμενο θρόμβο στο ακινητικό τοίχωμα της καρδιάς ή σε ένα μεγάλο ανοικτό ωοειδές τρήμα.
Συνήθως ο καρδιολογικός έλεγχος με το ιστορικό του ασθενούς, την φυσική εξέταση, το απλό καρδιογράφημα, την καταγραφή του καρδιακού ρυθμού (Holter) για 48 ή 72 ώρες και το υπερηχογράφημα καρδιάς -και το διοισοφάγειο όταν χρειάζεται και το τρίπλεξ των καρωτίδων, αποκαλύπτει το αίτιο του ισχαιμικού επεισοδίου. Ωστόσω, σε ένα σεβαστό ποσοστό περίπου στο 30% των περιπτώσεων παρά τον ανωτέρω έλεγχο , δεν ανευρίσκεται σαφής αιτία και το εγκεφαλικό ονομάζεται κρυψιγενές.
Σε αυτές τις περιπτώσεις των κρυψιγενών εγκεφαλικών, παραμένει υψηλός ο κίνδυνος για ένα δεύτερο ή τρίτο εγκεφαλικό επεισόδιο παρά την λήψη χαμηλής δόσης ασπιρίνης καθημερινά. Εχει βρεθεί ότι αν οι ασθενείς αυτοί παρακολουθηθούν κατάλληλα για μακρό χρονικό διάστημα μπορεί να διαγνωσθεί παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή που να εξηγεί το προηγούμενο εγκεφαλικό και που παράλληλα θα οδηγήσει τον ασθενή να λάβει αντιπηκτική αγωγή δια βίου για να μην υποτροπιάσει το εγκεφαλικό. Στις περισσότερες των περιπτώσεων η κολπική μαρμαρυγή γίνεται εύκολα αντιληπτή από τον πάσχοντα λόγω της θορυβώδους συμπτωματολογίας με το αίσθημα παλμών, αδυναμία, δύσπνοια κλπ. Υπάρχουν όμως πολλές περιπτώσεις που η κολπική μαρμαρυγή μπορεί να είναι σιωπηλή και ο μόνος τρόπος να διαγνωσθεί είναι να γίνεται συνεχής καταγραφή του καρδιακού ρυθμού. Το τελευταίο μπορεί να επιτευχθεί με την υποδόρια εμφύτευση στον θώρακα, δίπλα στο στέρνο, με τοπική αναισθησία και χωρίς ανάγκη νοσηλείας στο Νοσοκομείο, μίας πολύ μικρής συσκευής που λέγεται καταγραφέας καρδιακού ρυθμού που με κατάλληλους αλγορίθμους μπορεί να ανιχνεύει διαταραχές του ρυθμού όπως και τα επεισόδια της κολπικής μαρμαρυγής μέχρι και το χρονικό διάστημα των 3 ετών. Υποψήφιοι για εμφύτευση αυτών των καταγραφέων είναι οι ασθενείς με κρυψιγενές εγκεφαλικό και υψηλή υποψία για παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή όπως οι ασθενείς που έχουν ιστορικό αρρύθμιστης υπέρτασης και είναι ηλικιωμένοι η έχουν καρδιακή ανεπάρκεια ή έχουν διατεταμένο αριστερό κόλπο ή με πολλές υπερκοιλιακές έκτακτες συστολές.
Η πρόοδος της τεχνολογίας με τις πολλές εφαρμογές και τους αισθητήρες στα έξυπνα κινητά είναι σίγουρο ότι θα συμβάλει μελλοντικά στη καλύτερη διερεύνηση και αντιμετώπιση των ασθενών με κρυψιγενή αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια.
