Eμφραγμα  μυοκαρδίου σημαίνει νέκρωση μυοκαρδιακών κυττάρων  λόγω απόφραξης  μίας στεφανιαίας αρτηρίας  που στις περισσότερες των περιπτώσεων οφείλεται στη ρήξης της  αθηρωματικής πλάκας και δημιουργίας θρόμβου. Αντιμετωπίζεται με τοποθέτηση στεντ όσο δυνατόν συντομότερα από την έναρξη των συμπτωμάτων, σε λιγότερο από 2 ώρες.  Την τελευταία 10ετία εμφανίσθηκε στη βιβλιογραφία ο όρος  MINOCA (Myocardial Infarction with Non-Obstructive Coronary Arteries),  για να περιγράψει το έμφραγμα χωρίς όμως  απόφραξη ή σημαντικές βλάβες στις στεφαναίες αρτηρίες στη στεφανιογραφία.

Η συχνότητά του ΜΙΝΟCA υπολογίζεται στο 5-15% των ασθενών που προσέρχονται στο τμήμα επειγόντων με κλινική εικόνα οξέος εμφράγματος μυοκαρδίου και συνήθως  είναι συχνότερο στις γυναίκες και σε νεότερους ασθενείς.

Όπως και στα κλασικά εμφράγματα έτσι και στα ΜΙΝΟCA, ο ασθενής παρουσιάζει προκάρδιο άλγος,  το καρδιογράφημα μπορεί να δείχνει αλλοιώσεις, και η εξέταση αίματος για τα ένζυμα να δείξει αυξημένες τιμές της τροπονίνης που υποδηλώνει  μυοκαρδιακή νέκρωση.

Συχνότερη αιτία είναι και εδώ η ρήξη αθηρωματικής πλάκας με αυτόματη, όμως, διάλυση του θρόμβου για αυτό και δεν βρίσκεται απόφραξη στη στεφανιογραφία.  Αλλα αίτια μπορεί να είναι  ο σπασμός των στεφανιαίων αγγείων, ο αυτόματος διαχωρισμός (το σκίσιμο του αγγειακού τοιχώματος) ή  μυοκαρδιακή γέφυρα (δηλαδή  η πορεία  ενός τμήματος της στεφανιαίας αρτηρίας να είναι βυθισμένη μέσα στον καρδιακό μυ και να συνθλίβεται κατά την συστολή της καρδιάς ) αλλά και οι διαταραχές στη στεφανιαία μικροκυκλοφορία.

Η μαγνητική τομογραφία καρδιάς είναι η εξέταση που βάζει την οριστική διάγνωση MINOCA, διότι μπορεί να ξεχωρίσει το έμφραγμα από τη μυοκαρδίτιδα και άλλες μυοκαρδιοπάθειες που εκδηλώνονται με παρόμοια κλινική εικόνα.

Οι ασθενείς με MINOCA έχουν καλύτερη πρόγνωση σε σχέση με τα κλασικά εμφράγματα με την ετήσια υποτροπή να μην ξεπερνά το 1-2%. Ωστόσο συχνά παραμένουν τα στηθαγχικά ενοχλήματα. Οι ασθενείς με MINOCA ωφελούνται από την ίδια φαρμακευτική αγωγή που χορηγείται και στους ασθενείς με το κλασικό έμφραγμα. Πρέπει να λαμβάνουν   ασπιρίνη και σε ορισμένες περιπτώσεις και κλοπιδογρέλη, στατίνες και στους περισσότερους χορηγούνται  αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης και  β αναστολείς. Επιβάλλεται η διακοπή του καπνίσματος, η υιοθέτηση υγιεινής διατροφής, η διατήρηση φυσιολογικού βάρους και σταδιακά ενθαρρύνεται η φυσική δραστηριότητα. Η συμμόρφωση με τη φαρμακευτική αγωγή και ο τακτικός έλεγχος των παραγόντων κινδύνου είναι μείζονος σημασίας για την ευνοϊκή πορεία του ασθενούς.