Η παχυσαρκία αναγνωρίστηκε επίσημα ως νόσος το 1948  όπου και διαπιστώθηκε η επιδημική φύση της νόσου και  η πληθώρα των ασθενειών που συνδέονται με το αυξημένο σωματικό βάρος. Ωστόσω, ο  Ιπποκράτης υποστήριζε  ότι «ο αιφνίδιος θάνατος συναντάται συχνότερα στα παχύσαρκα άτομα» και έδινε συγκεκριμένες διατροφικές οδηγίες στα άτομα αυτά, ενώ ο Ινδός χειρουργός Σουσρούτα τον 6^ο αιώνα π.Χ. συνέδεσε τη παχυσαρκία με το σάκχαρο και τις καρδιαγγειακές παθήσεις. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η παχυσαρκία ήταν δείκτης καλοζωίας και ευμάρειας των βασιλέων, ιδιαίτερα σε καιρούς που οι άνθρωποι πέθαιναν συχνά από λοιμώξεις ή ασιτία. Ακόμη και στη περίοδο της Αναγέννησης, ο Rubens απεικόνιζε τακτικά στους πίνακες του σωματώδεις γυναίκες. Παχύσαρκο θεωρείται το άτομο που έχει  δείκτη μάζας σώματος  (που υπολογίζεται από  το πηλίκο του βάρους προς το ύψος στο τετράγωνο σε μέτρα)  πάνω 30 kgr/m² ενώ  υπέρβαρο είναι το άτομο με δείκτη μάζας σώματος  25-29.9 kgr/m² . Κανονικά, τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες, ο δείκτης μάζας σώματος είναι μεταξύ  19 – 25. Φαίνεται όμως ότι για τη πρόληψη των καρδιαγγειακών νοσημάτων σημασία δεν έχει μόνο το πόσα κιλά ζυγίζετε αλλά και η κατανομή του λίπους, δηλαδή το σημείο όπου συγκεντρώνεται το περισσότερο λίπος.   Η περίμετρος μέσης που είναι μεγαλύτερη από 102 εκατοστά στους άντρες και 88 εκατοστά στις γυναίκες δείχνει ότι το άτομο έχει αυξημένο κίνδυνο για προβλήματα υγείας, ειδικά αν έχει και δείκτη μάζας σώματος πάνω από 27.

Πρόσφατα δεδομένα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας  καταδεικνύουν την έκταση της νόσου: Το 2016, πάνω από 1,9 δισεκατομμύρια ενήλικες ήταν υπέρβαροι, και τα 650 εκατομμύρια από αυτούς ήταν παχύσαρκοι. Το πρόβλημα αρχίζει από την παιδική ηλικία. Παγκοσμίως 41 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών και 340 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 5-18 ετών  είναι  υπέρβαρα ή παχύσαρκα.

Η παχυσαρκία συνοδεύεται από υψηλότερη νοσηρότητα και θνησιμότητα από  στεφανιαία νόσο, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια,  χρόνια νεφρική νόσο, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, κολπική μαρμαρυγή  και ανθεκτικής υπέρτασης. Στη μελέτη Framingham, οι παχύσαρκοι ασθενείς είχαν  διπλάσια πιθανότητα εμφάνισης υπέρτασης σε σχέση με τους λιποβαρείς, αλλά και τριπλάσιο κίνδυνος εμφάνισης στεφανιαίας νόσου .  Και στην πρόσφατη εμπερία με την πανδημία COVID-19, η  παχυσαρκία συνδέθηκε με χειρότερη έκβαση σε περίπτωση νόσησης από τον κορονοιό.