Το ήπαρ, το γνωστό μας συκώτι, παίζει καθοριστικό ρόλο στην ομαλή λειτουργία του οργανισμού. Είναι το εργαστήριο του επιτελώντας πάνω από 500 λειτουργίες: συμβάλει  στην καταπολέμηση  των λοιμώξεων,  διασπά, εξισορροπεί και δημιουργεί θρεπτικά συστατικά, αποβάλλει τις «απόβλητες» ουσίες του οργανισμού, επεξεργάζεται τα φάρμακα και άλλες χημικές ουσίες, ενώ έχει και την ικανότητα να αναγεννάται όταν υποστεί βλάβη. Οτιδήποτε, λοιπόν, εμποδίζει τη βασική αυτή  λειτουργία μπορεί, μακροπρόθεσμα, να αποβεί πολύ επικίνδυνο. Μελέτες δείχνουν μία αμφίδρομη σχέση μεταξύ καρδιαγγειακών και ηπατικών νοσημάτων. Ατομα που υποφέρουν από κάποιο είδος ηπατικής νόσου έχουν έως και δυο φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν καρδιαγγειακά προβλήματα, συγκριτικά με άτομα χωρίς ηπατική νόσο. Η διόγκωση του ήπατος σε ασθενείς με προχωρημένη καρδιακή ανεπάρκεια (το λεγόμενο καρδιακό ήπαρ) είναι πολύ συχνό εύρημα

Σε πρόσφατη μελέτη που διενεργήθηκε στα ηλεκτρονικά ιατρικά αρχεία περίπου 4 εκατομμυρίων Άγγλων για την περίοδο 1998-2020 εξετάστηκε ο ρόλος 5 ηπατικών νόσων ( αλκοολική ηπατική νόσος , αυτοάνοση ηπατίτιδα, χρόνια ηπατίτιδα Β , χρόνια ηπατίτιδα C, και η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος  (NAFLD)– στην εμφάνιση καρδιαγγειακών προβλημάτων. Διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς με ηπατική νόσο διέτρεχαν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιοπάθειας από τους μη νοσούντες με πιο συχνή την κολπική μαρμαρυγή και λιγότερο συχνή την υπερτροφική καρδιομυοπάθεια, ενώ αντίστοιχα οι πιο συχνές ηπατικές ασθένειες που καταγράφηκαν ήταν η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος( 85%) και ακολούθως η αλκοολική ηπατική νόσος (24%), χρόνια ηπατίτιδα C ( 6%), χρόνια ηπατίτιδα Β με (4%) ,και τέλος η αυτοάνοση ηπατίτιδα (3,7%). Συνδυαστικά με τα παραπάνω, καρδιαγγειακό κίνδυνο διατρέχουν και καπνίζοντες με μεγάλο δείκτη μάζας, ενώ σε ακόμα πιο δεινή θέση βρίσκονται άτομα με διαβήτη, υπέρταση, χρόνια νεφρική νόσο, εκκολπωματίτιδα και γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι οι αποκλίσεις που προκύπτουν στην επίπτωση τόσο των ηπατικών όσο και των καρδιαγγειακών νόσων παραπέμπουν ενδεχομένως σε περιορισμένη πρόσβαση σε επαρκή ιατρική περίθαλψη. Η ολιστική αντιμετώπιση του ασθενούς με τη στενή συνεργασία  Καρδιολόγων και Ηπατολόγων και με την παραδοχή ότι η προτίμηση του ασθενούς στις προτεινόμενες θεραπευτικές επιλογές θα συμβάλει στη πιο έγκαιρη και ποιοτικότερη  υπηρεσία στον πάσχοντα ασθενή