Η παχυσαρκία, μια επιδημία της εποχής μας,  εκφραζομένη είτε ως αυξημένος δείκτης μάζας σώματος είτε ως αυξημένη περίμετρος μέσης (πάνω από 96 εκατοστά στους άνδρες και πάνω από 92 στις γυναίκες)  είναι σημαντικός παράγοντας κινδύνου για σακχαρώδη διαβήτη, έμφραγμα, εγκεφαλικό επεισόδιο ή καρδιακή ανεπάρκεια.

Μάλιστα, η κοιλιακή παχυσαρκία, λόγω εκλεκτικής συσσώρευσης λίπους στα σπλάχνα και ιδίως στο ήπαρ -με τη λιπώδη διήθηση αυτού- είναι συνώνυμη των καρδιομεταβολικών διαταραχών, της υπέρτασης, του διαβήτη και μπορεί να διπλασιάσει τον κίνδυνο της αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου. Ωστόσο, σήμερα, η έρευνα κάνει ένα βήμα παραπέρα εξετάζοντας το λίπος που συσσωρεύεται γύρω και μέσα στους σκελετικοί μύες, γνωστό και ως εκτοπικό λίπος.  Φαίνεται ότι εκτός του σπλαχνικού λίπους, και το ενδομυϊκό λίπος δεν είναι αθώο αφού συνδέεται με διαταραχές στον μεταβολισμό των λιπιδίων και στην αντίσταση στην ινσουλίνη προάγοντας την υποκλινική φλεγμονώδη αντίδραση

Σε πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε σε διακεκριμένο αμερικανικό περιοδικό, διαπιστώθηκε ότι η υψηλή συγκέντρωση ενδομυϊκού λίπους στην περιοχή των μηρών συνδεόταν με την εμφάνιση καρδιακής ανεπάρκειας. Πιο συγκεκριμένα, μελέτη παρακολούθησης  2.400 ενηλίκων  ατόμων (μέση ηλικία τα 75 έτη)  και χωρίς ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου  για διάστημα 12 ετών έδειξε ότι ανίχνευση με ειδική αξονική τομογραφία υψηλή συγκέντρωση ενδομυϊκού λίπους στους μηρούς των ασθενών είχαν 34% μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρδιακής ανεπάρκειας συγκριτικά με αυτούς με χαμηλότερες συγκεντρώσεις ενδομυϊκού λίπους.

Τα δεδομένα αυτά γεννούν ελπίδες για τη πρόληψης της καρδιακής ανεπάρκειας αν αποδειχθεί ότι μια πιθανή μείωση του ενδομυϊκού λίπους θα συνέβαλε και σε αντίστοιχη μείωση του κινδύνου εμφάνισης της νόσου. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι ο συνδυασμός υγιεινού τρόπου ζωής και κατάλληλης φαρμακευτικής θεραπείας μπορεί πράγματι, να προλάβει την εξέλιξη και την επιδείνωση της καρδιακής ανεπάρκειας. Ειδικά στην περίπτωση του ενδομυικού λίπους, η διατροφή με μονοακόρεστα λιπαρά οξέα όπως το ελαιόλαδο, οι ελιές, οι ξηροί καρποί, το φυστικέλαιο και το αβοκάντο,  και η  αερόβια φυσική άσκηση μπορεί να έχει ιδιαίτερα ευεργετική επίδραση στη εναποθεσή του εντός ή περί των μυών  στον μηρό. Αξίζει να αναφερθεί ότι ενας προτεινόμενος μηχανισμός της εξαιρετικά σημαντικής μείωσης των περιστατικών καρδιακής ανεπάρκειας  με την χορήγηση της νέας αυτής κατηγορίας κασρδιοπροστατευτικών φαρμάκων, των αναστολέων συμμεταφοράς γλυκόζης-νατρίου 2 (SGLT2), σχετίζεται  με την επιδρασή τους στο ενδομυικό λίπος.  Φαίνεται ότι οι SGLT2 αναστολείς  βελτιώνουν τα επίπεδα ενδομυϊκού λίπους μειώνοντας τα «κακά» κορεσμένα λιπαρά οξέα και αυξάνοντας τα «καλά» μονοακόρεστα, συμβάλλοντας, έτσι, στην πιθανή μείωση του κινδύνου καρδιακής ανεπάρκειας.